رابطه اوراق قرضه با بازار ارز در تحلیل فاندامنتال
اوراق قرضه سند صادر شده توسط یک نهاد در زمانی است که نیاز به قرض گرفتن پول دارد. این نهادها مانند دولت ها، شهرداری ها، یا شرکت های چند ملیتی نیاز به کلی منابع مالی برای کار دارند بنابراین اغلب نیاز به قرض گرفتن از بانک ها یا اشخاصی مثل شما دارند. هنگامی که مالک اوراق قرضه دولتی هستید در واقع دولت پول از شما قرض گرفته است.
شاید فکر کنید این مثل داشتن سهام است؟ یک تفاوت عمده این است که اوراق قرضه معمولا مدت زمان تعریف شده تا سر رسید دارد که مالک پولی را که قرض داده، موسوم به اصل پول را در تاریخ از پیش تعیین شده باز پس می گیرد. همچنین هنگامی که سرمایه گذار اوراق قرضه را از شرکتی خریداری می کند با نرخ بازده مشخصی موسوم به بازده اوراق قرضه، در فواصل زمانی خاص پول می گیرد. به این پرداخت های بهره دوره ای معمولا اقساط سود گفته می شود.
بازده اوراق قرضه اشاره به نرخ بازده یا بهره پرداخت شده به دارنده اوراق قرضه دارد در حالی که قیمت اوراق قرضه مقدار پولی است که دارندگان اوراق قرضه برای آن پرداخت می کنند. در حال حاضر قیمت اوراق قرضه و بازده اوراق قرضه دارای رابطه معکوسند. هنگامی که قیمت اوراق قرضه زیاد می شود، بازده اوراق قرضه سقوط می کند و برعکس. تصویر ساده زیر به شما کمک می کند این را به یاد داشته باشید.
یک دقیقه صبر کنید… این چه ربطی به بازار ارز دارد؟! همیشه به یاد داشته باشید که روابط درون بازار حاکم بر اقدام قیمت ارز است. در این مورد بازده اوراق قرضه در واقع شاخص بسیار خوبی از قدرت بازار سهام است. به طور خاص بازدهی اوراق قرضه آمریکا ارزیابی عملکرد از بازار سهام آمریکا است، در نتیجه بازتاب تقاضا برای دلار آمریکا است. بیایید نگاهی به یک سناریو بیندازیم: تقاضا برای اوراق قرضه معمولا زمانی افزایش می یابد که سرمایه گذاران نگران امنیت سرمایه گذاری سهام خود هستند. این نگرانی ایمنی موجب افزایش قیمت اوراق قرضه می شود و به موجب رابطه معکوسشان، بازده اوراق قرضه پایین می آید.
هر چه سرمایه گذاران بیشتری از سهام و دیگر سرمایه گذاری های پر ریسک دوری کنند، افزایش تقاضا برای (ابزار کم ریسک تر) مانند اوراق قرضه آمریکا و دلار امن آمریکا، قیمت های خود را بالاتر می برند. یکی دیگر از دلایل برای آگاهی از بازده اوراق قرضه دولتی این است که به عنوان شاخصی از جهت کلی نرخ های بهره و انتظارات در کشور عمل می کنند. برای مثال در آمریکا روی یادداشت 10 ساله خزانه داری تمرکز کنید. بازده صعودی همانا افزایش دلار است، بازده نزولی همانا سقوط دلاراست.
مهم است دینامیک اساسی در مورد دلیل افزایش یا کاهش اوراق قرضه را بدانید، این می تواند بر اساس انتظارات نرخ بهره یا عدم قطعیت بازار و (پرواز به ایمنی) به اوراق قرضه کمتر ریسکی باشد. پس از درک اینکه چگونه افزایش بازدهی اوراق قرضه معمولا موجب افزایش ارزش پول یک کشور می شود احتمالا می خواهید کاربرد آن را در بازار فارکس بدانید. یکی از اهداف ما در معاملات ارز (جدا از به دست آوردن پیپ!) جفت کردن ارز قوی با ارز ضعیف ابتدا با مقایسه اقتصادهای آن ها است. چگونه می توانیم از بازدهی اوراق قرضه آنها برای انجام این کار استفاده کنیم؟
کارمزد اوراق قرضه
کارمزد نشان دهنده تفاوت بین بازده اوراق قرضه دو کشور است. با رصد کارمزد اوراق قرضه و انتظارات برای تغییرات نرخ بهره می فهمید جفت ارزها به کدام سو می روند.
وقتی فاصله کارمزد اوراق قرضه بین دو کشور افزایش می یابد ارز کشور با بازده اوراق قرضه بالاتر در مقابل ارز کشور با بازده اوراق قرضه پایین تر افزایش می یابد. می توانید این پدیده را با نگاه کردن به نمودار قیمت AUD/USD و کارمزد اوراق قرضه بین اوراق قرضه دولتی 10 ساله آمریکا و استرالیا ژانویه 2000 تا ژانویه 2012 ببینید. توجه داشته باشید که وقتی کارمزد اوراق قرضه از 0.50% به 1% از 2002 تا 2004 افزایش یافت AUD/USD حدود 50% افزایش یافت از 0.5000 تا 0.7000 همین امر در سال 2007 اتفاق افتاد وقتی اختلاف اوراق قرضه از 1.00 به 2.50% افزایش یافت AUD/USD از 0.7000 به بالای 0.9000 افزایش یافت این یعنی 2000 پیپ!، با رکود اقتصادی سال 2008 که تمامی بانک های مرکزی جهان کاهش نرخ بهره خود را آغاز کردند AUD/USD از 0.9000 به 0.7000 سقوط کرد.
پس چه اتفاقی در اینجا افتاده؟ یکی از عواملی که احتمالا در اینجا موثر است این است که معامله گران از معاملات انتقالی استفاده می کنند. هنگامی که کارمزد های اوراق قرضه ها بین اوراق قرضه استرالیا و خزانه آمریکا در حال افزایش بود معامله گران موقعیت های AUD/USD بلند خود را جمع آوری کردند. با این حال وقتی بانک مرکزی استرالیا شروع به کاهش نرخ بهره کرد و کارمزدهای اوراق قرضه شروع به تنگ شدن کردند، معامله گران با آزاد کردن موقعیت های AUD/USD خود واکنش نشان دادند زیرا دیگر سود آور نبودند.
